โดย ชัชวนันท์ สันธิเดช

ใน “จดหมายถึงผู้ถือหุ้นครั้งที่ 50” ซึ่ง วอร์เรน บัฟเฟตต์ เขียนถึงผู้ถือหุ้นเบิร์คเชียร์ แฮธาเวย์ นอกจากจะพูดถึงความสำเร็จแล้ว บัฟเฟตต์ยังเขียนถึงความผิดพลาดของตัวเองด้วย

ปู่บอกว่า แน่นอนว่าความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุด ก็คือการเข้าซื้อหุ้นเบิร์คเชียร์ บริษัทสิ่งทอ ซึ่งต่อมาแกได้เปลี่ยนมันมาเป็น “พาหนะ” ในการลงทุน ดังที่ทราบกันดีอยู่แล้ว

แต่ที่น่าสนใจและปู่ไม่เคยเล่ามาก่อน คือการเข้าซื้อหุ้นของบริษัทประกัน National Indemnity Company ซึ่งเคสนี้ไม่ได้ผิดพลาดในการ “ตัดสินใจซื้อ” แต่ผิดพลาดที่ “กระบวนการซื้อ”

ในปี 1967 ปู่เข้าซื้อ National Indemnity Company (NICO) ด้วยเงิน 8.6 ล้านเหรียญ

แต่แทนที่จะซื้อโดย ห้างหุ้นส่วนบัฟเฟตต์ (Buffett Partnership Limited – BPL) ซึ่งเป็นห้างหุ้นส่วนของแกเอง บัฟเฟตต์กลับใช้บริษัท เบิร์คเชียร์ แฮธาเวย์ ซึ่งตอนนั้นเพิ่งแปลงมาเป็นบริษัทลงทุนได้แค่ 2 ปี ในการซื้อ

บัฟเฟตต์บอกว่า แจ็ค ริงวอลท์ เจ้าของบริษัท NICO เป็นเพื่อนกับแกมานานมาก และอยากขายบริษัทนี้ให้แกเป็นส่วนตัว โดยไม่ได้มีเจตนาหรือบอกตรงไหนเลยว่าต้องใช้เบิร์คเชียร์ซื้อ

สรุปเป็นภาษาชาวบ้านให้เข้าใจง่ายๆ ก็แล้วกัน .. ปู่แกสับสนในตัวเองว่า “ก็ในเมื่อเพื่อนจะขายของดีให้ถูกๆ กรูจะไป “แบ่งเค้ก” ให้คนอื่นทำไมฟระ!!”

แม้จะได้ NICO มาทั้งบริษัท แต่การเอาบริษัทเบิร์คเชียร์เข้าไปซื้อ ก็ทำให้หุ้น 39% ของ NICO ตกเป็นของผู้ถือหุ้นเบิร์คเชียร์คนอื่นๆ (เป็นผู้ถือหุ้นดั้งเดิมของบริษัท ซึ่งไม่ใช่นักลงทุน และไม่ได้ผูกพันอะไรกับบัฟเฟตต์มาก่อน) เนื่องจากตอนนั้นบัฟเฟตต์ถือหุ้นเบิร์คเชียร์อยู่ 61%

ทั้งๆ ที่ถ้าใช้เงินของห้างหุ้นส่วนบัฟเฟตต์ซื้อ NICO ก็จะเป็นของแก (บวกกับเพื่อนๆ ญาติๆ อีกไม่กี่คน) ทั้ง 100%

ปู่บรรยายว่า การตัดสินใจครั้งนั้น เท่ากับเอาผลตอบแทนประมาณ 100,000 ล้านเหรียญ ซึ่งควรจะเป็นของครอบครัวแกและญาติสนิทมิตรสหายไม่กี่คนไปแบ่งให้กับคนแปลกหน้า

“ผมเฝ้าคิดถึงเรื่องนี้มา 48 ปี แต่จนถึงวันนี้ก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เลย ผมทำผิดพลาดครั้งมโหฬารจริงๆ”

ผมเชื่อว่าชีวิตคนเราทุกคนย่อมมีเรื่องแบบนี้ ทำผิดพลาดไปแบบแก้ไขไม่ได้ แม้แต่ปู่ก็มีอารมณ์ประมาณนี้ .. เป็นธรรมดา

———————–

ข้อมูลประกอบ: CNBC.com, จดหมายถึงผู้ถือหุ้นเบิร์คเชียร์ แฮธาเวย์